Vanitas vanitatum, et omnia vanitas
Il primo capitolo del Qoelet (ebraico קהלת, libera traduzione greca Ἐκκλησιαστής), aldilà della sua indiscussa profondità, è un capolavoro letterario anche sotto il profilo della scelta terminologica e dell'intreccio di suoni.
Non volendo imbarcarmi in una rischiosissima digressione ecdotica e non conoscendo l'originale, mi limito a riportare i primi dieci versetti in traduzione russa, croata e polacca:
2 Никчемно все, — сказал Кохелет, —
Напрасно все и бесцельно все.
3 Что пользы человеку в трудах его,
Которыми трудится он под солнцем?
4 Поколения приходят, и поколения уходят,
А земля, как была, остается прежней.
5 Восходит солнце, заходит солнце,
И в том же месте снова восходит.
6 Идет на юг, сворачивает на север,
Кружит, кружит в пути своем ветер,
И на круги свои возвращается ветер.
7 Все реки текут неизменно в море,
Но не переполняется море,
А реки возвращаются вспять, к истокам,
Чтобы оттуда заново течь.
8 Непознаваема суть вещей.
Не выразить ее никакими словами.
Не может глаз ее рассмотреть.
Не может ухо ее расслышать.
9 Что было в прошлом, то и теперь,
И что делалось прежде, то происходит и ныне.
Ничего под солнцем нового нет.
10 Иногда говорят: Смотри, что-то новое!
Но это уже было давным давно,
В веках, минувших задолго до нас.
11 Никто не помнит живших прежде,
Но и наших потомков не будут помнить
Те, кто придет на смену им.
2 Ispraznost nad ispraznošću, veli Propovjednik, ispraznost nad ispraznošću, sve je ispraznost!
3 Kakva je korist čovjeku od svega truda njegova kojim se trudi pod suncem?
4 Jedan naraštaj odlazi, drugi dolazi, a zemlja uvijek ostaje.
5 Sunce izlazi, sunce zalazi i onda hiti svojem mjestu odakle izlazi.
6 Vjetar puše na jug i okreće se na sjever, kovitla sad ovamo sad onamo i vraća se u novom vrtlogu.
7 Sve rijeke teku u more i more se ne prepunja; odakle teku rijeke, onamo se vraćaju da ponovno počnu svoj tok.
8 Sve je mučno. Nitko ne može reći da se oči nisu do sita nagledale i uši dovoljno naslušale.
9 Što je bilo, opet će biti, i što se činilo, opet će se činiti, i nema ništa novo pod suncem.
10 Ima li išta o čemu bi se moglo reći: «Gle, ovo je novo!»? Sve je već davno prije nas postojalo.
11 Samo, od prošlosti ne ostade ni spomena, kao što ni u budućnosti neće biti sjećanja na ono što će poslije doći.
2 Marność nad marnościami, powiada Kohelet,
marność nad marnościami - wszystko marność.
3 Cóż przyjdzie człowiekowi z całego trudu,
jaki zadaje sobie pod słońcem?
4 Pokolenie przychodzi i pokolenie odchodzi,
a ziemia trwa po wszystkie czasy.
5 Słońce wschodzi i zachodzi,
i na miejsce swoje spieszy z powrotem,
i znowu tam wschodzi.
6 Ku południowi ciągnąc
i ku północy wracając,
kolistą drogą wieje wiatr
i znowu wraca na drogę swojego krążenia.
7 Wszystkie rzeki płyną do morza,
a morze wcale nie wzbiera;
do miejsca, do którego rzeki płyną,
zdążają one bezustannie.
8 Mówienie jest wysiłkiem:
nie zdoła człowiek wyrazić [wszystkiego] słowami.
Nie nasyci się oko patrzeniem
ani ucho napełni słuchaniem.
9 To, co było, jest tym, co będzie,
a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie:
więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem.
10 Jeśli jest coś, o czym by się rzekło:
«Patrz, to coś nowego» -
to już to było w czasach,
które były przed nami.
11 Nie ma pamięci o tych, co dawniej żyli,
ani też o tych, co będą kiedyś żyli,
nie będzie wspomnienia u tych, co będą potem.
Commenti
Posta un commento